اثربخشی راهبردهای خودتنظیمی بر پرخاشگری و شادکامی دانش آموزان سال دوم متوسطه

هدف پژوهش حاضر، پاسخگویی به این پرسش بود که آیا آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر پرخاشگری و شادکامی دانش آموزان سال دوم متوسطه تأثیر دارد؟ روش: پژوهش حاضر از جمله پژوهش های نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه گواه می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر سال دوم متوسطه شهرستان ری در سال 92-91 بود. نمونه این پژوهش را 24 نفر از این دانش آموزان تشکیل می دادند که از بین این جامعه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده و به دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم شده اند (12 نفر گروه آزمایش و 12 نفر گروه گواه). قبل از انجام مداخله آزمایشی (ارایه متغیر مستقل)، دو گروه با استفاده از پرسشنامه پرخاشگری اهواز (agq) و پرسشنامه شادکامی اکسفورد (ohi) پیش آزمون شده اند. سپس گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش راهبردهای خودتنظیمی قرار گرفتند. یک هفته پس از اتمام مداخله مجدداً هر دوگروه با استفاده از پرسشنامه های agq و ohi، مورد پس آزمون قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: یافته ها نشانگر کاهش پرخاشگری و افزایش شادکامی در سطح معناداری (p<0/005) می باشد. نتیجه گیری: یافته های پزوهش حاضر بیانگر اثربخشی به کارگیری راهبردهای خودتنظیمی بر کاهش پرخاشگری و افزایش شادکامی می باشد.